Paspoort

Dichter des Vaderlands, Ramsey Nasr, had het gore lef om in een essay in NRC Handelsblad te reppen over de verruwing van de omgang in Nederland. Om het kort te zeggen bracht hij een impopulaire boodschap. Dat heeft hij geweten. Naast bijval kreeg hij ook de nodige hate mail te verstouwen.

Vandaag sprak hij erover op Radio Een. Bij veel afwijzende reacties naar aanleiding van zijn stuk was vaak de teneur hoe hij als buitenlander het in zijn hoofd haalde om kritiek op Nederland en de Nederlanders te hebben. Veel interessanter lijkt me de vraag of Nasr weet waar hij het over heeft. Lijkt me wel, immers hier geboren, hier getogen. Hoezo buitenlander?

Sprekend op de radio voegde Nasr er aan toe dat het hem persoonlijk niet raakt, zo gezien te worden. Dat deed me goed. Gelukkig laat hij zich niet kleineren en gek maken. Een heleboel andere mensen worden wel keer op keer gekrenkt en buitengesloten: wat ze ook doen, hoe Nederlands hun paspoort ook is, nog steeds lijkt het niet door te dringen tot een substantieel deel van de bevolking dat een Nederlander een andere kleur, een andere religie en een andere naam kan hebben.

En dat kan blijkbaar nog steeds tegen je gebruikt worden.

Gratis

De beste illustratie van 'Gratis maar niet goedkoop' is wel de ondergang van het dagblad De Pers zelf. Vanochtend zijn de laatste exemplaren van de krant van de persen gerold. De Pers houdt ermee op, het is niet meer te betalen om een kwalitatief sterke gratis krant te exploiteren. 5 jaar lang werd het geprobeerd, maar Wegener moest uiteindelijk wegens tegenvallende advertentie inkomsten de stekker eruit trekken. De Nederlandse journalistiek verliest een kwaliteitsmedium.

Want dat was de journalistiek van De Pers: vernieuwend, fris, een tikje brutaal maar niet rellerig, tongue in cheek en vooral open minded. De Pers hoorde bij niks of niemand, maar voer zijn eigen koers. Altijd was er wel iets interessants in te lezen. Een kwaliteit waarop ik de Spits en Metro nou werkelijk nooit op heb kunnen betrappen. En eerlijk gezegd steeds minder 'dode bomen media'; zoals De Pers de concurrentie placht te noemen.

Het verhaal waarmee De Pers bij mij de meeste indruk maakte was een uitgebreid (een spread over 2 pagina's!) essay van de hand van Kustaw Bessems. Bessems verdedigde hierin welbespraakt en betrokken het recht op vrije meningsuiting. Ben het zelden zo met iemand eens geweest en ben zelden zo dankbaar geweest dat een medium daarvoor grootmoedig ruimte bood.

De spoeling begint nu echt wel dun te worden: op de een of andere manier lijken de kranten en tijdschriften waar ik vroeger altijd naar uitkeek steeds vlakker en inwisselbaarder te worden. Laatst realiseerde ik me dat nog maar een enkel blad me inspireert: De VPRO gids, Vice (vaak ook super irritant) en ja De Pers.

Allemaal dode-bomen media, want niks maar dan ook werkelijk niks voelt en ruikt zo lekker als vers papier met letters.