Schrijven met een stok achter de deur

Elke journalist weet het. Als de deadline nadert, ga je wel aan de slag. Onder druk is het makkelijker om te gaan schrijven. Alle excuses verdwijnen als sneeuw voor de zon. Opeens zit je uren achter je computer. Gewoon. Omdat het moet.

Wat doe je als je wil schrijven, maar geen deadline hebt waar je naar toe moet werken? Hoe voer je dan de druk op? Simpel: zoek een stok achter de deur. En die zijn er zeker te vinden. Hieronder een paar:

-       De morning pages, ‘uitgevonden’ door schrijfster Julia Cameron, http://juliacameronlive.com/basic-tools/morning-pages/. Cameron is ervan overtuigd dat iedereen creatief kan zijn. Het is zaak om dat in goede banen te leiden en ruimte te geven. Hoe? Om te beginnen door elke morgen direct na het wakker worden drie pagina’s vol te schrijven. Met de hand. Spuien zonder het geschrevene terug te lezen of een oordeel  elke godganse dag. Werkt het? Ja. Kost het veel tijd? Valt mee: maximaal een half uurtje per dag.

-       Er is ook een digitale, Engelstalige variant: www.morningpages.net, voor wie liever op de computer losgaat.

-       NaNoWriMo, National Novel Writing Month, elk jaar in november is het raak, over de hele wereld besluiten mensen dan om een boek te schrijven van tenminste 50.000 woorden. Via een (Engelstalige) website http://nanowrimo.org en lokale schrijfgroepen jutten ze elkaar op. Als je nu begint en ongeveer 2.000 woorden schrijft per dag, haal je die 50.000 woorden nog net! Op de website kun je je teksten uploaden zonder dat een ander inzage heeft, contact zoeken met anderen en tips uitwisselen. Eigen ervaring: het werkt. Aanrader! Tijdsinvestering: tenminste anderhalf tot twee uur per dag. Niet voor effe erbij. Maar wat een geweldig gevoel als het je lukt!

-       750 words a day http://750words.com/. Heel leuk, want je kunt allemaal digitale prijsjes winnen, bijvoorbeeld een mooi icoontje, als je een bepaald aantal dagen aaneengesloten hebt geschreven. Heel goed te doen. Leuk!

De schoonheid van al deze stokken achter de deur is dat je er niet je huis voor uit hoeft en ze je niks kosten. Behalve tijd. Wat je ook kiest, kijk vooraf goed wat bij je past en wat haalbaar voor je is. Succes!

Zo, jij wil dus schrijven (en het komt er maar niet van)

Reken maar, dat ik dat herken, willen schrijven, maar geen woord op papier krijgen of op je beeldscherm. Heel, heel frustrerend. Jij en ik, we zijn niet de enigen.

Uit onderzoek blijkt dat een miljoen Nederlanders wil schrijven. De praktijk is dat maar een enkeling dat daadwerkelijk schrijft. Heel veel mensen hebben schrijfkramp. Hoe kun je daar korte metten mee maken?

-       De eerste stap. Realiseer je dat al het schrijven, net als reizen, begint met een eerste stap. En laat die nou heel simpel zijn: gewoon schrijven. Dus pak je pen en papier of ga achter je computer zitten en schrijf.

-       Stop met perfectionisme. Elke schrijver schrijft en herschrijft, soms wel tientallen keren. Elke schrijver (ja, ook Arnon Grunberg) begint met bladzijden vol bagger. Het begin van elke roman, elk artikel, elk gedicht is een hele stomme eerste versie, vol taal- en stijlfouten.

-       Geef jezelf de vrijheid om te schrijven over wat je te binnen schiet. Al schrijvende kun je meemaken dat het totaal de andere kant op gaat, geeft helemaal niet. Laat je verrassen, als je maar schrijft.

-       Wees bescheiden en stel haalbare doelen. Bijvoorbeeld een bepaald aantal woorden dat je elke dag wil schrijven of een bepaalde hoeveelheid tijd die je er elke dag aan wil besteden. Elke dag 500 woorden of 10 minuten schrijven is goed te doen. Ja, ook met een tentamens voor de deur, een druk gezin en/of een heftige baan.

-       Richt je alleen op het schrijven. Als je van jezelf direct een geweldige roman moet schrijven, is het niet zo verwonderlijk dat het je heel veel moeite kost om te beginnen! Als je je alleen richt op het schrijven is er meer ruimte. Al schrijvende kun je er achter komen dat het schrijven van een artikel, een column, een scenario beter bij je past. Prachtig toch!?

Veel succes ermee!

In de volgende post meer over het schrijven met een stok achter de deur.

Dresscode

‘Wat ben jij fout’ schiet het door me heen als ik hem zie lopen op straat. Zo’n gast met een woeste baard, wit gewaad en broek op hoog water. Al is het onderhand twee weken geleden, de bommen in Brussel dreunen nog hard na in mijn psyche.

En dus moet ik hem niet. Ik wil niet weten waar hij en zijn dresscode voor staan. Voor al die onschuldige doden? Voor het kalifaat? Het boeit me niet. Ik ben boos en verdrietig.

Wat wil hij met zijn kleding communiceren? Wat mij betreft alleen maar dat hij zo’n

 type is dat naar haatpredikers luistert, die spuugt op het Westen en die met de hand op het heilige boek al dat geweld goed praat.

Boos en verdrietig ben ik, want ik weet dat er meer klappen zullen komen, ook hier in Nederland. Waar en wanneer is de vraag, maar niet ‘of’. Geen oogcontact, zeg ik tegen mezelf. Die klojo wil heel demonstratief laten zien dat hij er niet bij wil horen. Nou, dan ben je voor mij lucht.

Ik negeer hem straal. Ik heb geen zin om hem aan te spreken, of om in discussie te gaan. Het lijkt me verspilde moeite om hem te vragen naar het waarom. Zou het helpen? Ik betwijfel het. Mensen die God aan hun zijde denken te hebben, staan eigenlijk nooit open voor andere meningen. Ik op dit moment trouwens ook niet, ik heb geen zin in zijn verhaal.

Hij loopt onverstoorbaar verder en ik realiseer me iets belangrijks. Ik hóef niet met hem te praten, ik hóef niets met hem te maken te hebben. En, nog belangrijker, hij mag er bij lopen zoals hij wil. Ook al staat de manier waarop hij zich kleedt mij niet aan. Dat recht heeft hij. Zonder dat hij meppen krijgt of uitgescholden wordt, of anderszins lastiggevallen.

Hij heeft dat recht, net zo goed als hij het recht heeft om er een afwijkend –en in mijn ogen verwerpelijk- gedachtengoed op na te houden. Want gelukkig zijn in Nederland  nog steeds onze gedachten vrij. En dat geldt zowel voor die van hem èn die van mij.

Godzijdank schrijft niemand ons voor hoe we erbij moeten lopen op straat. Hoe fout je dresscode ook is.

Simpele maar o zo kostbare burgerrechten. Het zijn beste argumenten tegen het kalifaat.

Je dochter

Nieuws! Hailie, de dochter van rapper Eminem heeft een vriendje!

En, nu komt het –zoals de meeste vaders- heeft Eminem het daar moeilijk mee. In zijn geval is het extra ingewikkeld. Want wat is er aan de hand? De jongen, Jason schijnt hij te heten, is een fan van Eminems werk. Oeps.

Het helpt niet dat vaders regelmatig informeert of Jason wel aardig is voor Hailie. Eminem heeft nachtmerries waarin Jason al rappend Hailie verkracht, aan het mes rijgt of erger nog. Logisch, want dat staat in de teksten die een veel jongere, onbezonnen en bozere versie van Eminem de wereld in slingerde. Nu pas realiseert hij zich hoe seksistisch, angstaanjagend en agressief die teksten zijn. Nu zijn eigen dochter in het geding is.

Of neem het verhaal van David Bowie, die als ruime twintiger in de zeventiger jaren een groupie van veertien ontmaagde. Het meisje in kwestie, inmiddels een vrouw van middelbare leeftijd heeft het er nog over. Geen vervelende ervaring dus. Na Bowies dood barstte op internet een discussie los. Was het verkrachting? Mag een volwassene met een minderjarige naar bed? Is hier sprake van misbruik? Bowie was immers zoveel ouder en veel ervarener dan zijn bedgenote.

Wat zou Bowies antwoord zijn geweest op deze gewetensvraag: Hoe zou je het vinden als jouw 15-jarige Alexia in een sfeer van drugs en drank voor het eerst naar bed gaat met een veel oudere en ervarener man? Wedden dat hij hardgrondig ‘No, never!’ zou hebben gezegd. Want van zíjn dochter blijf je af.

Misschien toch wat dingen om in je achterhoofd te houden, als je je –terecht- druk maakt over kinderbruiden in AZC’s. Minderjarige meisjes moeten niet trouwen, maar gewoon naar school en experimenteren met seks, liefst met iemand van hun leeftijd; de buurjongen of het buurmeisje.  

Kijk toch nog maar eens genuanceerd naar die kinderbruiden. Is een meisje van veertien, getrouwd met een jongen van negentien waar ze erg verliefd op is, echt zoveel slechter af? Misschien heeft haar vader haar uitgehuwelijkt omdat ze binnen het vluchtelingenkamp of AZC als getrouwde vrouw eindelijk met rust wordt gelaten.

Seksisme, misbruik, lastigvallerij. Hoe erg dat is, realiseren al die mannen en jongens zich pas als tot ze doordringt dat ook hùn vrouwen, hùn dochters en hùn zussen er het slachtoffer van kunnen worden.

Helaas voor massa’s vrouwen en meisjes is dat véél te laat.

Dump je dip: zes tips om je snel weer beter te voelen

Soms weet je het echt even niet meer. Een dip. Iedereen heeft wel eens zo’n off dag (of avond). Een ding: blijf er niet in hangen! Met deze tips dump je je dip!

1.                Vroeg naar bed, je bed is je holletje. Deken over je kop. Laat de wereld de wereld, jij doet ff niet mee. Slaap er een nachtje over. En sta de volgende dag weer fris op.

2.                Ga sporten. Voor de een is dat hardlopen, een ander zweert bij een yogaklas of een uurtje body pump. Beweging zorgt voor de aanmaak van serotonine en dat is weer goed voor je humeur.

3.                Lees een boek. Niet een boek over problemen, maar gewoon een lekker boek. Een spannende thriller, chicklit of iets dergelijks. Lezen ontspant, zeker als je toch al in je bed ligt (zie 1). Voor je het weet vallen je ogen dicht. Prima toch?

4.                Schrijf het op! Of liever: schrijf het van je af. Op papier mag je zeiken, zeuren en emmeren zoveel je wil. Overdrijf lekker, maak jezelf lekker zielig, nog zieliger en sneuer dan je al bent. Reken maar dat dat oplucht (tenminste in 99% van de gevallen)!

5.                Maak een wandeling. Gewoon een half uur lopen. Bekijk je omgeving, stel je ervoor open. Letterlijk en figuurlijk een frisse neus (en blik) halen. Een absolute win-win situatie voor als je niet van sporten houdt.

6.                Maak een pan soep met verse groenten, alles zelf snijden, tijdje laten pruttelen, hooguit twee of drie bouillonblokjes d’r bij. Heerlijk! Soep is en blijft het beste troost-eten.

Kies uit wat bij jou past en geef je er aan over. Wedden dat je dip als sneeuw voor de zon verdwijnt. Succes ermee!

Fucked up & fascinerend: families

Een heerlijke verrassing! Twee dagen geleden viel ik midden in het eerste deel van het tweede seizoen van The Legacy. Ook zonder televisie en zelfs als je niet echt een seriemens bent (diverse aanbiedingen om Netflix gestreamd te krijgen van vrienden, heb ik afgeslagen) toch zijn er series die ik onweerstaanbaar vind. Hoe meer familie, hoe interessanter. Dus heb ik een enorme soft spot voor Downton Abbey (helaas afgelopen) maar ook voor Deense serie The Legacy en voor Transparent. Die beiden onlangs hun tweede seizoen in gingen op de Nederlandse televisie. 

Bron: Amazon.com

In The Legacy draait het om de erfenis van een matriarch, een bekende kunstenares, die na haar overlijden een wel heel ander testament dan verwacht blijkt te hebben. Vervolgens begint het in de familie te rommelen: er blijkt nog een dochter te zijn en tussen overige kinderen botert het ook al niet. De hele serie gaat over de vraag hoe recht te doen aan de nalatenschap en hoe te komen tot een  voor iedereen zoveel mogelijk aanvaardbare oplossing. Dat heeft nogal wat voeten in aarde. Stuk voor stuk vallen mensen van hun voetstuk en gaan langgekoesterde familiegeheimen aan gruzelementen.

The Legacy, bron: VPRO

Ook bij Downton Abbey gaat het om het herstel van evenwicht en het overdragen van de familie-erfenis van een adellijk landgoed naar een andere, nieuwe tijd. Bij Transparent is het ook het evenwicht dat hersteld moet worden. Sinds vader uit de kast is als transvrouw lijkt iedereen nogal van slag. Maar als kijker ben ik toch geneigd om te denken dat de betreffende familie toch al behoorlijk op het randje zat. Vader, die nu als ‘mapa’ door het leven gaat is veruit de meest gezonde en de meest sympathieke. Bij de rest van de personages denk ik vaak: hoe slaag je er weer in om er zo’n takkenzooi van te maken en anderen zo te kwetsen. Desondanks: de moeite waard.

 The Legacy, seizoen 2,  bij de NTR, vanaf maandag 18/1/16 op NPO 2 om 22.55 uur of via uitzendinggemist

 Transparent, seizoen 2, bij de VPRO, vanaf vrijdag 8/1/11 op NPO 2 om 22.55 uur of via uitzendinggemist

9 dingen die we kunnen leren van David Bowie

Half acht ‘s morgens? Kwart voor acht? Zo laat moet het ongeveer geweest zijn, toen het nieuws onlangs op de Ipad binnenkwam: David Bowie overleden.

Aanvankelijk was er ongeloof. Bowie had een paar dagen tevoren de song ‘Lazarus’ uitgebracht. Lazarus werd door Jezus opgewekt nadat hij vier dagen tevoren was overleden. Geen idee waar dit over gaat? Lees het bijbelverhaal (Evangelie van Johannes) of –shortcut- kijk op Wikipedia.

De intens verdrietige tweet van Bowies zoon Duncan (‘Zowie’) maakte een eind aan alle twijfel.  Bij deze boodschap voegde hij een foto waarop hij als baby te zien is met zijn vader. In alle eenvoud hartverscheurend. 

Bron: http://twitchfilm.com

Op social media stak de storm op. Bowies muziek als de soundtrack van je leven, uit de kast komen en moed verzamelen dankzij Ziggy Stardust en noem maar op. Iedereen lijkt 'zijn' of 'haar' Bowie te hebben. Wat laat hij ons na?

9 dingen die we kunnen leren van David Bowie:

1.   Wees veelzijdig! Muziek? Theater? Film? Beeldende kunst? Bowie deed het allemaal en met verve.
2. Volg actief nieuwe ontwikkelingen. Maar blijf kritisch en vraag je af wat waarde heeft en wat niet.
3. Verander, maar hou je eigen stem. Ondanks alle veranderingen van uiterlijk en muzikale stijl, herken je de stem van Bowie uit duizenden. Op de een of andere manier bleef Bowie toch altijd zichzelf. Vaak wordt er van Bowie gezegd dat hij een kameleon was. Niet waar! Een Britse fan merkte daarover het volgende op: een kameleon gaat op in zijn omgeving, maar ‘David Bowie always stood out’.     
4. Discipline! Weet van stoppen. Of het nu gaat om stomme gewoonten, zoals teveel drinken, roken of ander ongezond druggebruik, of om destructieve relaties. STOP! Zie Bowie die naar Berlijn verhuisde om zijn cocaïnegebruik onder controle te krijgen.
5. Wees een spons. Bowie ging naar musea en theater, zag interessante films, las en was breed in zijn muzikale smaak (van soul tot klassiek). Heel inspirerend!
6. Omring je met goede mensen. Bowie was een meester in het aangaan van stimulerende samenwerkingen. Zo kan Nile Rodgers heel smakelijk vertellen over zijn cruciale bijdrage aan Let's Dance. 
7. Beter goed gejat dan slecht zelf. Bowie zag zichzelf als een 'tasteful thief'. Tot op zijn laatste album is er sprake van superieur jatwerk.
8. Word waardig oud. Blijf je goed verzorgen, besteed aandacht aan de relaties met je naasten. Bowie gedroeg zich niet als een oude mopperkont. Zie ook Vivienne Westwood en David Byrne. 
9. Wees beleefd! Opnamen van persconferenties & interviews van Bowie laten zien dat hij zich aardig en beleefd opstelt. Een kanttekening: voor het stellen van grenzen en zich afschermen had hij wel een paar assholes ingehuurd, aldus Ad Visser.   

   

Los van alle geweldige muziek, alle opzienbarende clips, alle intrigerende rollen als acteur, wat een erfenis!

Wat me brengt op misschien wel het meest inspirerende: Wees niet bang!