Friday, March 28, 2014

Prachtig papier

Papier is prachtig: om op te schrijven, collages mee te maken, je billen mee af te vegen, je handen mee af te drogen, je tranen weg te poetsen en je neus mee te snuiten. Bovendien kun je er ook nog cadeautjes mooi mee inpakken, eten mee beschermen, hoedjes van vouwen en het ook nog als een tierelier recyclen!

Ik ben dol op papier: pakpapier, folders, kranten, boeken, kaarten...

Sinds een paar dagen heb ik een nieuwe held: een Japanse architect (zijn werk kende ik al, maar van hem had ik nog nooit gehoord) die onder meer van kartonnen buizen gebouwen maakt. Shigeru Ban, heet hij en hij heeft onlangs de 'Nobelprijs' van de architectuur gekregen: de Pritzer Prize.


Om meerdere redenen is zijn werk heel erg bijzonder: het is om te beginnen mooi, ten tweede het is duurzaam (je kunt het makkelijk demonteren en ergens anders weer opbouwen), en ten derde het is sociaal. Ban ontwierp eenvoudige en snel te construeren kartonnen huizen voor vluchtelingen en voor slachtoffers van natuurrampen zoals tsunami's en aardbevingen. Kortom, zaken waar je iets aan hebt en waarmee een heleboel mensen geholpen zijn.


Maar hij maakte ook gebouwen waarmee je als architect 'eer' inlegt: kerken, theaters, paviljoens en musea. In een TED x filmpje vertelt hij zonder opsmuk, maar wel met humor over zijn werk en hoe hij als architect in de wereld staat. Wat een inspirerende, innemende speelse geest!

Friday, March 14, 2014

Troost tussen de toetsen

Ooit depressief geweest, dan ken je dat gevoel van uitzichtloosheid, leven alsof je door de modder moet waden en niet vooruitkomt. Vreselijk. Dertien jaar geleden heb ik ruim een half jaar pillen geslikt om zo'n periode te overleven. Het hielp: er hing alleen nog een grote grijze donderwolk boven me, toch beter te doen dan dat zuigende duistere moeras dat daarvoor me naar beneden trok.


Godzijdank heb ik dat nooit meer hoeven meemaken. James Rhodes, een Brits klassiek pianist en een ongelofelijk toffe gast, raakte vijf jaar geleden de kluts zo kwijt dat hij een einde aan zijn leven wilde maken. Zover kwam het gelukkig niet, wel moest hij opgenomen worden in een psychiatrische inrichting. Een naar binnengesmokkelde Ipod met muziek van Bach zorgde ervoor dat hij een duw in de goede richting kreeg. De schoonheid van de muziek gaf hem weer kracht en moed.


Inmiddels staat hij weer op het podium en speelt hij op allerlei bijzondere plekken. Niet lang geleden besloot hij om wat hij had mogen meemaken te delen met een viertal psychiatrische patienten. Hij zocht ze op, sprak met hen over hun gekte en die van hem. Hij wilde ze een hart onder de riem steken met zijn muziek. 'Notes from the inside' is hiervan de weerslag. Rhodes is, net als de vier patienten
die hij bezocht, heel innemend en oprecht. En ja, op de een of andere manier worden ze stuk voor stuk toch geraakt door de muziek die hij voor hen uitkiest en speelt. Wat een cadeau!


Nieuwsgierig? Klik hier voor de link naar Uitzending Gemist.