Saturday, April 2, 2016

Dresscode


‘Wat ben jij fout’ schiet het door me heen als ik hem zie lopen op straat. Zo’n gast met een woeste baard, wit gewaad en broek op hoog water. Al is het onderhand twee weken geleden, de bommen in Brussel dreunen nog hard na in mijn psyche.

En dus moet ik hem niet. Ik wil niet weten waar hij en zijn dresscode voor staan. Voor al die onschuldige doden? Voor het kalifaat? Het boeit me niet. Ik ben boos en verdrietig.

Wat wil hij met zijn kleding communiceren? Wat mij betreft alleen maar dat hij zo’n
 type is dat naar haatpredikers luistert, die spuugt op het Westen en die met de hand op het heilige boek al dat geweld goed praat.

Boos en verdrietig ben ik, want ik weet dat er meer klappen zullen komen, ook hier in Nederland. Waar en wanneer is de vraag, maar niet ‘of’. Geen oogcontact, zeg ik tegen mezelf. Die klojo wil heel demonstratief laten zien dat hij er niet bij wil horen. Nou, dan ben je voor mij lucht.

Ik negeer hem straal. Ik heb geen zin om hem aan te spreken, of om in discussie te gaan. Het lijkt me verspilde moeite om hem te vragen naar het waarom. Zou het helpen? Ik betwijfel het. Mensen die God aan hun zijde denken te hebben, staan eigenlijk nooit open voor andere meningen. Ik op dit moment trouwens ook niet, ik heb geen zin in zijn verhaal.

Hij loopt onverstoorbaar verder en ik realiseer me iets belangrijks. Ik hóef niet met hem te praten, ik hóef niets met hem te maken te hebben. En, nog belangrijker, hij mag er bij lopen zoals hij wil. Ook al staat de manier waarop hij zich kleedt mij niet aan. Dat recht heeft hij. Zonder dat hij meppen krijgt of uitgescholden wordt, of anderszins lastiggevallen.

Hij heeft dat recht, net zo goed als hij het recht heeft om er een afwijkend –en in mijn ogen verwerpelijk- gedachtengoed op na te houden. Want gelukkig zijn in Nederland  nog steeds onze gedachten vrij. En dat geldt zowel voor die van hem èn die van mij.

Godzijdank schrijft niemand ons voor hoe we erbij moeten lopen op straat. Hoe fout je dresscode ook is.

Simpele maar o zo kostbare burgerrechten. Het zijn beste argumenten tegen het kalifaat.





Friday, April 1, 2016

Je dochter


Nieuws! Hailie, de dochter van rapper Eminem heeft een vriendje!

En, nu komt het –zoals de meeste vaders- heeft Eminem het daar moeilijk mee. In zijn geval is het extra ingewikkeld. Want wat is er aan de hand? De jongen, Jason schijnt hij te heten, is een fan van Eminems werk. Oeps.

Het helpt niet dat vaders regelmatig informeert of Jason wel aardig is voor Hailie. Eminem heeft nachtmerries waarin Jason al rappend Hailie verkracht, aan het mes rijgt of erger nog. Logisch, want dat staat in de teksten die een veel jongere, onbezonnen en bozere versie van Eminem de wereld in slingerde. Nu pas realiseert hij zich hoe seksistisch, angstaanjagend en agressief die teksten zijn. Nu zijn eigen dochter in het geding is.

Of neem het verhaal van David Bowie, die als ruime twintiger in de zeventiger jaren een groupie van veertien ontmaagde. Het meisje in kwestie, inmiddels een vrouw van middelbare leeftijd heeft het er nog over. Geen vervelende ervaring dus. Na Bowies dood barstte op internet een discussie los. Was het verkrachting? Mag een volwassene met een minderjarige naar bed? Is hier sprake van misbruik? Bowie was immers zoveel ouder en veel ervarener dan zijn bedgenote.

Wat zou Bowies antwoord zijn geweest op deze gewetensvraag: Hoe zou je het vinden als jouw 15-jarige Alexia in een sfeer van drugs en drank voor het eerst naar bed gaat met een veel oudere en ervarener man? Wedden dat hij hardgrondig ‘No, never!’ zou hebben gezegd. Want van zíjn dochter blijf je af.

Misschien toch wat dingen om in je achterhoofd te houden, als je je –terecht- druk maakt over kinderbruiden in AZC’s. Minderjarige meisjes moeten niet trouwen, maar gewoon naar school en experimenteren met seks, liefst met iemand van hun leeftijd; de buurjongen of het buurmeisje.  

Kijk toch nog maar eens genuanceerd naar die kinderbruiden. Is een meisje van veertien, getrouwd met een jongen van negentien waar ze erg verliefd op is, echt zoveel slechter af? Misschien heeft haar vader haar uitgehuwelijkt omdat ze binnen het vluchtelingenkamp of AZC als getrouwde vrouw eindelijk met rust wordt gelaten.

Seksisme, misbruik, lastigvallerij. Hoe erg dat is, realiseren al die mannen en jongens zich pas als tot ze doordringt dat ook hùn vrouwen, hùn dochters en hùn zussen er het slachtoffer van kunnen worden.

Helaas voor massa’s vrouwen en meisjes is dat véél te laat.