Pa's platenkast

Blues, jazz, soul, gospel...  Als klein jongetje heeft Andrew Hozier-Byrne het allemaal eindeloos gehoord en als een spons opgezogen. Wat wil je, als je vader bluesmuzikant is.

Vorige week deed Hozier Nederland aan, hij gaf twee geweldige optredens in Groningen in het kader van het Noorderslag/Eurosonic festival. Ik heb er de pest in dat ik daar niet bij was, volgens mij zijn die nu al historisch. Want geloof me: Hozier is geweldig! Hij heeft het: een prachtige stem, meeslepende liedjes, goede teksten, een innemende persoonlijkheid en natuurlijk een heel goede muzikale opvoeding (pa's platenkast en een paar jaar muziek op Trinity College in Dublin).

Take me to church is de song waar het allemaal mee begon op Youtube, een mooi liedje, maar wat een clip! Wreed, heftig en afschuwelijk om te zien, dat schoot me allemaal te binnen bij het bekijken. In interviews heeft Hozier over die clip het volgende gezegd:  
"...references the recent increase of [organized] attacks and torturing of homosexuals in Russia,  which is subsequent to a long, hateful, and oppressive political campaign against the LGBT community. The song was always about humanity at its most natural, and how that is undermined ceaselessly by religious [organizations] and those who would have us believe they act in its interests."

Zelf zien? Klik hier, of bekijk het filmpje:

Ook heel bijzonder is dit, waaruit blijkt hoe goed er is geluisterd naar pa's platen.

Blue Monday

Hoograven is weer helemaal Wabi Sabi! De afgelopen weken gingen in die Utrechtse wijk 14 auto's zonder duidelijke aanleiding in vlammen op. Maar vanochtend zijn de mogelijke daders, een stel jochies, van hun bed gelicht. Geen slechte score voor Blue Monday!

Een Engelse psycholoog muntte in 2005 het begrip Blue Monday. Het is de eerste maandag van de laatste volle week van januari, die zou namelijk de meest deprimerende (maan-)dag van het jaar zijn. Als alles volgens plan gaat, slaat uitgerekend vandaag januari in al zijn volle katterigheid toe! Januari is sowieso niet echt een favoriete maand: te nat, te grauw.

De bewuste psycholoog, Cliff Arnall, bedacht zelfs een wiskundige formule om zijn theorie  te onderbouwen. Wat pleit voor zijn theorie (die overigens weinig bijval in wetenschappelijke kringen krijgt) is dat factoren als vakanties die nog lang op zich laten wachten en het verdampen van het merendeel van de goede voornemens er een prominente rol in spelen.

Een blik naar buiten: het ziet er somber en miezerig uit. Ik voel daardoor juist een sterk verlangen om er een schitterende dag van te maken. Al was het maar omdat ik de pest heb aan het nummer Blue Monday (of is dreun een beter woord?) van de volstrekt humorloze (en dus strontvervelende) jaren tachtig band New Order.

Dus: kaarsjes aan, verwarming omhoog, lekker kopje koffie en vanavond naar een vriendin. Voor wie dat allemaal niet wil of kan, blijf in bed en skip deze dag of verzin een list.
En als dat werkelijk allemaal niet helpt: morgen is het voorbij. Na een nachtje slapen is zelfs Blue Monday weer over.

Much Ado

'Much Ado About Nothing'' is een heel bekende en geliefde romantische komedie van Shakespeare. Binnenkort gaat de zoveelste verfilming ervan in premiere in de Nederlandse bioscopen. Het is een in 12 dagen (!) opgenomen tussendoortje van regisseur Joss Whedon, bekend van de cult TV serie Buffy the Vampire Slayer.

De trailer van deze nieuwe Much Ado About Nothing ziet er heel stijlvol en artistiekerig uit en doet in de verte denken aan een gelikte Martini reclame (brandende vraag: zou daardoor ooit iemand meer Martini zijn gaan drinken?). Een vergelijking die overigens in het voordeel van Martini uitvalt. Zien? Klik hier.

Much Ado is in ieder geval een project waar de meningen erg over uiteenlopen. De ene recensent is laaiend enthousiast, de andere genadeloos. Ben heel benieuwd... Voorproefje? Klik hier.

De kracht van woorden 2

In het hoofd van de dichter Neil Hilborn lijkt het altijd kermis en is het altijd druk, als gevolg van OCD. Zijn gedachten schieten alle kanten op; continu probeert hij overzicht te houden door handelingen en rituelen in een vast patroon te herhalen, en nog eens te herhalen en nog eens en nog eens...
Zijn hele leven draait om het bezweren van chaos en angst.

Als je met zo'n overvolle kop ook nog eens verliefd wordt, wat gebeurt er dan? Hilborn schreef er een gedicht over: OCD Poem. Het is een achtbaan van woorden, indrukken en gevoelens, waarmee hij onder je huid kruipt. Veelzeggend en indrukwekkend. Ervaren? Klik hier.

De kracht van woorden

Op internet kwam ik dit filmpje tegen, over taal, over woorden en over de kracht daarvan. Ontroerend (ook al blijkt het op het einde een advertentie!). Zien? Klik hier, of bekijk het filmpje.

Schoonheid

Ani Choling Drolma, een Tibetaanse non uit Nepal, heeft een stem die door merg en been gaat, recht naar het hart, zoals te horen is in deze mantra. Luisteren? Klik hier of bekijk het filmpje.

De werkelijke schoonheid zit in  het meededogen, het erbarmen, de genade en de gratie; of -misschien heel gewoon- in geloof, hoop en liefde. Eigenlijk helemaal niet exotisch, maar wel bijzonder en weldadig.

Yuki en Ame

Grote ronde ogen, zachte kleuren en lieve figuurtjes, maar ook robots, science fiction, geweld en niet te ontcijferen lettertekens in tekstballonnetjes. Zo stel ik me manga voor, Japanse strips. Nog een paar dagen is in Rotterdam in het Wereldmuseum een tentoonstelling te bewonderen over manga en anime, Japanse strips en tekenfilms. Interessant is dat je kunt zien dat deze populaire volkscultuur heel duidelijk wortels heeft in het Boeddhisme, allerlei volksgeloof (bijvoorbeeld in geesten en monsters) en zelfs in de moderne kunst.

Ronddwalend tussen al het mooie, flitsende en schattige, raakte ik vooral getroffen door de tekeningen (en de muziek) van de anime 'Wolf Children' van Mamoru Hosada uit 2012. Zo poëtisch.

Het verhaal van deze anime: 'Hana is een verlegen jonge vrouw die nooit wat meemaakt, tot ze op een dag verliefd wordt op een weerwolf. Als alleenstaande moeder kan ze de eindjes met moeite aan elkaar knopen en moet ze alleen voor haar kroost zorgen.

Hana's schattige kinderen hebben soms een roze huidje en soms een vacht. Om dit geheim te bewaren, besluit Hana zich terug terug te trekken in een klein dorpje waar ze rustig kunnen leven zonder pottenkijkers. In deze beschutte omgeving leren Ame en Yuki omgaan met hun dubbele identiteit tot het moment dat ze hun eigen lot moeten kiezen.'

'Wolf Children' is een meesterwerk, dat je helemaal meesleept en beurtelings ontroert en aan het lachen maakt, je leeft volkomen mee met Hana, Yuki en Ame, die stuk voor stuk geloofwaardige personages zijn. Heel knap. Zien? Klik hier of bekijk het filmpje.

Gelukkig Nieuwjaar

Dit is mijn nichtje JoJo in India, ik mis haar.

Een nieuw jaar, nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden! Maar ook dankbaarheid voor de warmte en liefde van familie en vrienden. Ik voel me zeer gezegend en wens iedereen alle genegenheid, schoonheid, gezondheid, inspiratie en geluk toe!