Amper gedronken en toch al een kater. Hoe kan dat? Heel simpel: januari! December is een schitterende finale: Kerstmis, Oud en Nieuw en ja, januari is dan grote bijkom-, uitkater-, ontnuchter- en beide-benen-op-de-grond maand.
Had dan ook heel bijpassend vandaag een strontvervelende dag: te hard werken, te veel aan mijn kop, te veel gedoe. Heb er nu al weer genoeg van. Ben chagrijnig geworden en heb gezeurd.
Maar wat is zeuren toch een ongelofelijke luxe vergeleken met echt verdriet.
Krap een week geleden overleed de singer/songwriter Gerry Rafferty. In de jaren zeventig maakte hij een paar –grote- hits. Een ervan, ‘Baker Street’, heeft wat mij betreft het prachtigste intro uit de popgeschiedenis. Een majestueuze saxofoon leidt je het melancholieke liedje binnen.
Rafferty schreef nog een aantal mooie liedjes voordat het erfelijke noodlot toesloeg en zijn toch al grote drankprobleem allesoverheersend werd. Hij raakte zo goed als alles kwijt: vrouw, gezondheid, geluk, creativiteit, you name it.
Succes had hij ook niet meer, echt nodig had hij het niet, want ‘Baker Street’ had hem steenrijk gemaakt.
Op de achterkant van NRC schrijft Frits Abrahams over een van Rafferty’s oudste liedjes ‘Mary Skeffington’, een ode aan zijn moeder. De vrouw die alles op alles zette om de jonge Gerry maar te beschermen tegen zijn gewelddadige alcoholistische vader, en die hij op zijn beurt moed in praat.
Hartverscheurend.
Sometimes life sucks.
No comments:
Post a Comment