Een hellevaart met 'Voyage, voyage'

Zoals de ouden zongen, zo piepen de jongen. In de muziek geldt: goed voorbeeld doet volgen. Veel artiesten leren het vak door andermans werk te coveren. Soms met verrassend resultaat. Een op zich aardig liedje kan soms echt mooier worden als een andere artiest er zijn tanden in zet, maar ook een heel stuk minder...

Elke week op zoek naar een mooie, leuke of indrukwekkende cover.   

‘Voyage, voyage’ (‘Reis, reis’) van de Franse zangeres Desireless was halverwege de jaren tachtig van de vorige eeuw een dijk van een hit. Het liedje is zowel catchy als dansbaar en heeft die sfeer van milde opwinding en spanning die zo past bij het op weg zijn naar nieuwe en onbekende streken, reizen dus.

Nu, bijna dertig jaar later heeft de bijbehorende clip iets ongelofelijk gedateerds (hier te zien); een soort verveling, veel suggestie, weinig verhaal, en een zangeres die er cool gekleed uitziet, maar toch ook van een andere tijd (kapsel!). De muziek klinkt gedateerd elektronisch, maar de stem van Desireless is nog steeds helemaal top. Ondanks alles blijft het een heel lekker liedje, dat veel gecoverd is. Sommige covers zijn overigens echt te ranzig om over naar huis te schrijven, maar wel erg leuk. 

Desireless toen, foto: http://toutelamusique.skynetblogs.be

De cover van Soap and Skin uit 2012 is een ander verhaal. Zij geeft er een twist aan die ronduit angstaanjagend is. Gaat het bij Desireless nog om het vage gevoel van onrust dat je al reizende overvalt als je niet weet wat je te wachten staat, terwijl je je ook realiseert dat er een prachtige wereld te ontdekken valt. Bij Soap and Skin is de reis ontaard in een nachtmerrie en zijn er geen illusies meer. Haar cover (voor de film Stillleben) lijkt te verwijzen naar een jonge vrouw die al reizende terecht is gekomen in een onderwereld van mensenhandelaren, prostitutie en pooiers. Hier te zien en te horen. Huiveringwekkend. 

Soap and Skin, foto: trailer Stillleben

Skin and Soap is het project van de 24-jarige Oostenrijkse Anja Plaschg. Plaschg begon al jong met pianospelen en ging er later bij zingen. Haar donkere stem doet denken aan die van Nico (waarvan ze ook nummers coverde). Ze is op een aparte manier mooi, waanzinnig getalenteerd en heeft een hang naar de donkere kant van het bestaan. Godzijdank niet op een destructieve manier, maar juist eigenzinnig, sensitief en intelligent.

Haar duistere muziek is onbehagelijk, fascinerend en soms nauwelijks te verdragen. Maar wàt een ongelofelijk spannende cover.