I think it's gonna rain

Zoals de ouden zongen, zo piepen de jongen. In de muziek geldt: goed voorbeeld doet volgen. Veel artiesten leren het vak door andermans werk te coveren. Soms met verrassend resultaat. Een op zich aardig liedje kan soms echt mooier worden als een andere artiest er zijn tanden in zet, maar ook een heel stuk minder...

Elke week op zoek naar een mooie, leuke of indrukwekkende cover.   

 Als je op zes hoog woont -zoals ik- in ‘a room with a view’, dan kun je gewoon niet om het weer heen. Vandaag is het betrokken, grijzig en vochtig. Herfstig, maar niet op een gouden, knapperige en kruidige manier. Van die herfst hou ik intens: glühwijn, ritselende bladeren, wandeltochten, paddenstoelen. 

Nee, dit is eigenlijk een dag om over te slaan. Maar wel inspirerend. Welk liedje schiet direct te binnen? Piece of cake: ‘I think it’s gonna rain’ van Randy Newman. Om diverse redenen: het is en melancholiek en geestig (laat dat maar aan Randy over) en het is gecoverd door de allergrootsten. Hier te horen en te zien.

Om te beginnen Randy Newman. Die houdt het al meer dan 40 jaar toch maar mooi vol in de business. Knap. Begenadigd songwriter, pianist en componist. Een blik op zijn biografie geeft een goed inzicht in decennia (muziek-)geschiedenis van de Verenigde Staten. De mensen waar hij mee samenwerkt(e), de films waarvoor hij de score schreef, de goede zaken waar hij zich voor inzet(te). Heel interessant! 

Dusty Springfield, foto: http://www.sofeminine.co.uk

I think it’s gonna rain werd zowel door Dusty Springfield als door Nina Simone onder handen genomen, geweldige zangeressen. Beide keren is het resultaat prachtig en heel persoonlijk. Bij Dusty moet ik altijd aan soul denken (in dit geval een ballad) en bij Nina ook aan blues en jazz. Maar hun interpretatie van Randy’s song valt buiten deze hokjes. Nina zingt en speelt de sterren van de hemel (hier te horen en te zien), ook Dusty maakt er haar eigen verhaal van (hier te horen en te zien).

Jammer is dat beide zangeressen er niet meer zijn. Het talent, de creativiteit en het succes waren fenomenaal, maar hun levens getekend door eenzaamheid, verslavingen, destructieve relaties en psychiatrische problemen. Wat iets zegt over de tijd waarin zij zich staande moesten houden als respectievelijk succesvolle zwarte en biseksuele vrouw. Blijkbaar vergde dat een kracht die zij niet (meer) op konden brengen. Doodzonde.

Nina Simone, foto: http://www.ninasimone.com