Moe maar voldaan kruip je ’s avonds in je
bedje. Nog even de radio aan, Radio Een. Onder Het Oog op Morgen val je af en
toe in slaap. Bij een enkel interessant item (wat een rotwoord, maar op de
radio heet dat ècht zo) schrik je wakker
en luister je even. Vroeger viel je dan vervolgens echt in slaap bij Casa Luna,
een volstrekt onschuldig interviewprogramma. So far so good.
Aangezien ook Radio Een een netmanager heeft,
moest het anders. Na Het Oog op Morgen is er sinds de jaarwisseling een VPRO
programma gekomen dat Nooit meer Slapen heet. De klassieken zeiden het al:
nomen est omen (‘de naam is het voorteken’) en verdomd, het is waar.
De makke van Nooit meer Slapen is dat het
gewoon een heel goed programma is. En ik dus niet meer ongecompliceerd in slaap
kan kwakken. Het gebeurt nog wel, maar tussen 12 en 2 lig ik tegenwoordig veel
wakker en te luisteren en ben ik eigenlijk te moe om goed te onthouden waar
eigenlijk het allemaal over gaat.
Doodzonde want het is altijd interessant: literatuur, tentoonstellingen,
films, theater…
Laatst hoorde ik iets dat zo spannend klonk
dat ik het opbracht: licht aan, pen en papier gepakt en de naam van een artiest
opgeschreven. SOHN, een Brit die in Wenen woont. Nog eens geluisterd. Ja, heel mooi, beeldschoon en ontroerend. Advies: ook als je niet van elektronica houdt, blijf vooral luisteren! Hier te zien en te horen.
Nog niet genoeg? Dit is poppier, maar toch ook
heel fijn om naar te luisteren.
En nu naar bed. Radio & licht uit.
