Een van de fijnste dingen om te ondergaan is een lange treinreis in een rustige trein door een eindeloos Nederlands landschap.
Als het zou kunnen het liefst van de meest zuidwesterlijke uithoek van Zeeuws-Vlaanderen tot het meest noordoostelijke puntje van de provincie Groningen. In gezelschap van een valies met lekker eten en drinken. Natuurlijk mag er een reisgenoot mee, maar wel eentje van het zwijgzame soort.
Naar buiten starend laat ik het allemaal aan me voorbijtrekken: het groen, het water en de dramatische luchten met regenbuien, doorbrekende zon en misschien een enkele regenboog.
Ondertussen luister ik naar Canto Ostinato van Simeon ten Holt.
Even is alles helemaal goed.
No comments:
Post a Comment