Yuki en Ame

Grote ronde ogen, zachte kleuren en lieve figuurtjes, maar ook robots, science fiction, geweld en niet te ontcijferen lettertekens in tekstballonnetjes. Zo stel ik me manga voor, Japanse strips. Nog een paar dagen is in Rotterdam in het Wereldmuseum een tentoonstelling te bewonderen over manga en anime, Japanse strips en tekenfilms. Interessant is dat je kunt zien dat deze populaire volkscultuur heel duidelijk wortels heeft in het Boeddhisme, allerlei volksgeloof (bijvoorbeeld in geesten en monsters) en zelfs in de moderne kunst.

Ronddwalend tussen al het mooie, flitsende en schattige, raakte ik vooral getroffen door de tekeningen (en de muziek) van de anime 'Wolf Children' van Mamoru Hosada uit 2012. Zo poëtisch.

Het verhaal van deze anime: 'Hana is een verlegen jonge vrouw die nooit wat meemaakt, tot ze op een dag verliefd wordt op een weerwolf. Als alleenstaande moeder kan ze de eindjes met moeite aan elkaar knopen en moet ze alleen voor haar kroost zorgen.

Hana's schattige kinderen hebben soms een roze huidje en soms een vacht. Om dit geheim te bewaren, besluit Hana zich terug terug te trekken in een klein dorpje waar ze rustig kunnen leven zonder pottenkijkers. In deze beschutte omgeving leren Ame en Yuki omgaan met hun dubbele identiteit tot het moment dat ze hun eigen lot moeten kiezen.'

'Wolf Children' is een meesterwerk, dat je helemaal meesleept en beurtelings ontroert en aan het lachen maakt, je leeft volkomen mee met Hana, Yuki en Ame, die stuk voor stuk geloofwaardige personages zijn. Heel knap. Zien? Klik hier of bekijk het filmpje.