Yeah boij

Gisteren naar Melancholia, de nieuwste film van Lars von Trier, geweest. Mooi gefilmd, natuurlijk weer een moeizaam en gezocht verhaal (dat is bijna altijd bij Von Trier), maar ook een prachtige casestudy van depressiviteit, angst voor het leven versus doodsangst. Von Trier is het beste als hij zijn personages op de huid zit. Zodra hij de camera enige afstand laat nemen wordt het heel gekunsteld en pretentieus en krijg ik er al snel genoeg van, hoe goed Kirsten Dunst en Charlotte Gainsbourg ook acteren.

Kirsten Dunst  als Justine, de depressieve bruid, in Melancholia

Ik had sowieso al een heel culturele dag achter de rug. Ik was naar The One and The Many geweest van Elmgreen en Dragset in de onderzeebootloods op Heijplaat in Rotterdam. In opdracht van museum Boijmans van Beuningen maakten Elmgreen en Dragset een tentoonstelling in de loods. In de loods ga je eerst door een lange gang; aan het einde wandel je een unheimisch paralleluniversum binnen. Een huis met verlichte kamers die elk een verhaal lijken te vertellen, buiten enkele bankjes, een straatlantaarn, een kapotte limo en een jongen die op het dak zit. Iets later een vrouw met een kinderwagen. En  telkens stel je je weer de vraag: wie speelt hier een rol? Wat is echt? Op zich een heel interessant gegeven, maar wat mij betreft had het nog wat verwarrender en drukker mogen zijn. Het viel me een beetje tegen, maar de locatie en de vaartocht (20 minuten heen en terug) zijn geweldig.

The One and The Many

Ik had ook nog even een bliksembezoek aan Boijmans gebracht. Buiten op de binnenplaats waren hiphoppers battles aan het houden. Ik begreep het niet helemaal, blijkbaar was de bedoeling dat op die manier het museum nieuwe doelgroepen aanboorde. Yeah Boij! Ik had niet de indruk dat er sprake was van een kruisbestuiving tussen museum en hiphop. Maar ik heb het misschien verkeerd begrepen. Later las ik dat er sprake was van 7 street art workshops in het museum. Dus Sjarel Ex, directeur van Boijmans zal er wel over hebben nagedacht. Hopelijk wordt hier wel een dialoog aangegaan tussen enerzijds het museum en anderzijds de street artists. Want er is een grote gemene deler: de kunst.

Maar waar ik echt blij van word is dat er in Gelderland een wolf is waargenomen. Tenminste dat denkt men, zeker is het niet. Mijn vraag: als het geen wolf is, wat is het dan??  Een verwilderde herdershond? Hoe dan ook, alleen al van het idee knap ik op. Een echte wolf! GEWELDIG.

 

 
Eigenlijk wil ik dus dat die streetartists in de onderzeeloods spontaan aan de slag gaan met hun spuitbussen en de meest fantastische grafitti op de wanden spuiten, terwijl ik met vrienden aan het picknicken ben op de betonnen vloer met kaarsjes erbij en dat dan de wolf komt. De wolf is erg schuw, dus we zijn niet bang en Dragset, Elmgreen èn Sjarel Ex klappen in hun handjes, want alle doelstellingen en kruisbestuivingen zijn bereikt  cq. tot stand gebracht. Yeah boij!