Ado Tellegt

M. was jarig. Ik ken haar allergieen, maar ik kon het niet laten. Er is een schrijver van dierenverhalen met pratende dieren die allemaal mensen fantasieen en filosofietjes hebben. Vroeger heb ik er echt van genoten, maar M. heeft het niet op die verhalen. Dus telleg ik een verhaaltje met sprekende dieren voor haar.


De leeuw en de pelikaan

Op een dag werd de pelikaan wakker. Er was iets bijzonders, dat wist hij zeker. Maar wat? Hij keek naar de leeuw, maar die lag nog diep te slapen en zelfs te snurken.
De pelikaan dacht diep na. Wat kon er zijn? Was de melk op? Of was er iets kapot? Of was er bijvoorbeeld iemand jarig? Het zou allemaal kunnen. Misschien was en de melk op, en er iets kapot en iemand jarig. De pelikaan werd bang van al die gedachten. "Leeuw, leeuw.", zei hij en hij schudde de leeuw zachtjes aan zijn linkervoorpoot. De leeuw snurkte nog eens extra hard. De pelikaan probeerde het nog een keer. Iets harder schudde hij en iets luider zei hij:  "Leeuw!" De leeuw schrok wakker en zat direct rechtovereind. Hij veegde de slaap uit zijn ogen en keek verschrikt naar de pelikaan.
"Wat is er?" bromde Leeuw. "Iets bijzonders!" zei de pelikaan. De leeuw keek hem vragend aan. 'Maar ik weet niet wat,' vervolgde de pelikaan. 'misschien is de melk op, of is er iets kapot, of is er iemand jarig."
De leeuw keek alsof hij heel hard aan het nadenken was. "Er is iemand jarig', zei hij na vijf minuten peinzen, 'er is altijd wel iemand jarig." De pelikaan knikte, dat was waar.  Er was altijd wel
ergens iemand jarig.
"Kom', zei de leeuw, en hij stapte uit het bed, 'er is iemand jarig, tijd voor een feestje". De pelikaan keek hem aan en wist dat hij gelijk had. Het was een heel speciale dag.