Nederland is in de ban van seksueel misbruik. Toegegeven: de feiten zoals ze naar buiten komen zijn schokkend. Het zou gaan om een jonge man die als medewerker van diverse crèches zich zou hebben vergrepen aan jonge kinderen en beelden van het misbruik zou hebben verspreid via internet.
Direct bogen allerlei deskundigen zich over de mogelijke gevolgen voor de betrokken kinderen, de wijze waarop je zulke jonge kinderen wel of juist niet kunt verhoren, hoe dit had kunnen gebeuren en de manier waarop de media wel of juist niet met dergelijk nieuws moeten omgaan.
Wat ook zo goed als direct begon waren de speculaties over mannen in de kinderopvang. Kon dat überhaupt nog? Want immers de dader was een man, en zoals bekend zijn de daders bijna altijd mannen.
Wat me mateloos ergert is in al dat gepraat is de manier waarop mannen worden weggezet. Ik vind het een vorm van grof seksisme dat mannen als soort verdacht gemaakt worden en waarbij de suggestie wordt gewekt dat vrouwen per definitie onschuldig zijn.
Als je in de kinderopvang wil werken hoor je goed opgeleid te zijn, en dien je afdoende te worden gescreend. Een werkgever in de opvang hoort te zorgen voor voldoende bezetting, een duidelijk beleid en controle. Kortom allemaal heel voor de hand liggende zaken, die los staan van de sekse van de betrokken medewerkers.
Ik geloof er namelijk niets van dat vrouwen zuiverder op de graad zijn dan mannen. Toegegeven, mannen bezondigen zich vaker aan bepaalde typen criminaliteit, maar vrouwen laten zich niet onbetuigd. Over seksueel misbruik gesproken: zonder de directe of indirecte betrokkenheid van veel vrouwen zou er onmogelijk zoveel incest kunnen voorkomen, als er voorkomt.
Mannen zijn misschien overwegend de plegers, vrouwen de perfecte wegkijkers.
No comments:
Post a Comment