Ontwapenend en onweerstaanbaar

Zelden meegemaakt dat ik zowel de tranen voelde prikken als met een brede glimlach zat te kijken en luisteren. Afgelopen maandag, een dag voor de première, zat ik met vriendin M. te genieten van de wonderbaarlijke wereld van Leon Giesen, Mondo Leone, met de voorstelling ‘Genomineerd’ in de Blauwe Zaal van de Utrechtse Stadsschouwburg.

Ik kan het iedereen aanraden. Pratend, zingend, musicerend en filmpjes vertonend laat Leon Giesen zien welke dingen hem verbazen en verrukken. En dat zijn kleine, maar verrassende zaken. De toeter waarmee Amerikaanse treinen waarschuwen als ze overgangen passeren; een jongen die uitgespuugde kauwgommetjes op het trottoir omtovert tot kleine kunstwerkjes; een man die gratis knuffels uitdeelt; kabouters en hartjesstoplichten in Utrecht. Maar ook een tedere ode aan een overleden vriend, een ‘stout’ lied over witte laarsjes en een gezongen overpeinzing over wat hij ziet als hij in de spiegel kijkt.

Leon Giesen krijgt het voor elkaar. En dat is bijzonder, want hij is niet de knapste man, hij heeft niet de mooiste stem, hij zingt niet de beste liedjes, hij is niet de soepelste causeur, en toch, toch heeft hij het. Hij weet je te raken, weet je mee te nemen in zijn manier van denken en voelen. En je gaat mee, want je wil kijken en genieten zoals hij. En kijken, dat kan hij als de beste.

Bedankt Leon, bedankt M.!

‘Genomineerd’ Mondo Leone, te zien in het hele land. Check: www.mondoleone.nl