Ceaucescu

Wakker worden met de radio aan. Wereldnieuws (eindelijk, na die 'vluchtige kus' van Kate en William): Osama Bin Laden dood. Het heeft zo iets abrupts en absurds. Het lukt me niet eens om er opgelucht over te zijn.

Er zijn alleen maar vragen: wie? wat? waar? wanneer? hoe? In eerste instantie alleen maar uitroeptekens in het nieuws en dito commentaren. Osama dood! Wereld veiliger! Massamoordenaar om het leven gebracht!

Later komen de antwoorden, maar blijven ook de vragen. Waar blijven de reacties uit de Arabische wereld (ben heel benieuwd naar de berichtgeving van Al Jazeera)? Waar is het gebeurd (Pakistan, niet ver van Islamabad, in Abotabad, een garnizoensplaats?!), wie hebben het gedaan: Amerikanen. Hoe is het gebeurd: schot door zijn hoofd. Wat is de rol van de Pakistaanse regering? Onduidelijk. Hoogstwaarschijnlijk hadden ze weet van Osama's verblijfplaats. Maar even goed moet er overleg zijn geweest tussen de geheime diensten van Pakistan en de VS. Waar is zijn lijk nu? In zee gegooid (ligt Abotabad aan zee??). Zijn er foto's die die ronde doen. Ja, een ervan is in ieder geval gefotoshopt, dus die is te boycotten. Zijn er getuigen? Er was in ieder geval een Pakistaanse twitteraar vlak in de buurt die in al zijn naieviteit de hele opmaat van het gebeuren heeft gevolgd: hoe hij een helikopter hoorde, hoe hij knallen hoorde en vervolgens het nieuws. En vervolgens met de droge conclusie kwam: Here goes the neighborhood!

Op de radio commentaren. Is de wereld veiliger geworden? Lijkt me (en met mij velen) niet. In New York blije mensen op straat. In een gesprek tussen Max Westerman en Twan Huys (beiden ex verslaggevers vanuit NYC) blijken ze allebei opgelucht. maar Twan vraagt zich ook af of het niet de voorkeur heeft om iemand als Bin Laden te berechten. Na enig wikken en wegen komt hij tot de conclusie: nee. Ik sluit me bij hem aan. En denk aan Ceaucescu.