Saturday, May 14, 2011

Dagsluiting

Ik wil naar bed, maar ik moet nog wat kwijt. Bij deze een dagsluiting over gisteren, vrijdag.

Normaal doe ik op vrijdag niks, behalve uitslapen en lezen (maar dat is onvermijdelijk). Gisteren gebeurde er van alles. Ik had last van een rijk gedachtenleven. Ik realiseerde me opeens dat ik wilde schrijven als Arnon Grunberg. Dat had ik nog niet eerder bedacht. Meestal wil ik schrijven als Gerard Reve of als Jeanette Winterson. Maar nu wist ik het zeker: als Arnon. Het was me namelijk te binnen geschoten dat ik er net zo'n gitzwart wereldbeeld op na hou als hij. Oprah Winfrey zou zeggen: "A lightbulb moment!" En dat terwijl ik met een lekker kopje thee op het balkon zat.
Illusieloos door het leven gaan heeft zo zijn zonzijde.
Zou Arnon misschien wel zeggen.

Verder zag ik een Zeppelin rondjes vliegen boven de stad. Dit is al de tweede Zeppelin die ik zie, de vorige was zeker een jaar of 10 terug. Ook die maakte rondjes boven de stad. Conclusie: dat van die rondjes is dus echt een Zeppelin ding.

En ik ging naar een oude boerderij, ingeklemd tussen snelwegen, Leidsche Rijn en het Muziekcentrum. Magisch (die boerderij). Tussen alle oude spullen, stallen, weilanden en dieren was heel veel kunst. Ik werd er blij van. Helemaal toen een bioloog/bassist/kunstenaar een verhaal hield over hoeveel vogels wel op mensen lijken en vice versa. Hij had ook een installatie gemaakt waar je kon vervogelen. Er waren mensen die weliswaar in mensenvorm bijvoorbeeld een winterkoninkje of pimpelmees werden (of bleken te zijn). Mij lukte het niet, tijdens het vervogelen moest ik zo nodig M. bellen en dan kun je nog niet eens een duif in Amsterdam worden. Ik ga het morgen nog maar eens proberen, ook al omdat het dan de laatste dag is van Stalles zoals dit project heet.

Na een snelle busrit kwam ik volkomen vekleumd thuis. Knapte erg op toen ik bij het Oog op Morgen Aloe Blacc  hoorde met "I need a dollar". Leuk liedje. Heb hem 2 maanden geleden live gezien. Het concert was gezellig en kabbelde wat voort maar wel met een swingende band en twee zeer relaxte rasta's op conga's die perfect getimed telkens net op tijd ophielden met keten, kletsen en lachen om weer een lekkere roffel te geven. M. en ik vonden het desondanks wel allemaal wat veel van hetzelfde, een tikkeltje saai. Alsof Aloe onze gedachten had gelezen gooide hij het tijdens een toegift over een geheel andere boeg en bracht hij een intense en doorleefde versie van "Billy Jean" (ja, die megahit van Michael Jackson) die zorgde voor kippenvel.

En dan vergeet ik te zeggen dat ik gistermiddag ook nog heel nuttig heb doorgebracht met aandacht besteden aan de niet te stuiten opmars (sinds twee decennia) van het lettertype Arial ten koste van de oudere Helvetica. Zittend op mijn balkon was opeens de vraag of Arial nou wel of niet mooier is dan de Helvetica van groot belang. Dat is niet echt een eigen idee. Ik had een keer gelezen dat Douglas Coupland, een favoriete schrijver, een soort oorlog voerde tegen de Arial. Hij vond het grofgezegd een poorman's Helvetica, een rip off. En daar is wel wat voor te zeggen.
De kwestie Helvetica ging helemaal met me op de loop: bevriende grafisch vormgever opbellen, internet checken. Een digitale quiz invullen: haal je de Arial cq. Helvetica eruit (ik had er 18 van de 20 goed!) enz. Uiteindelijk heb ik de fontometer ontdekt: daarbij kun je letters aanklikken en krijg je links in zwart de betreffende letter in Arial en rechts in rood in Helvetica. See for yourself, ik heb mijn conclusies getrokken.

En eigenlijk wil ik NU gewoon naar bed. Maar het liefst zou ik nu een Arnon Grunbergachtige opmerking uit mijn mouw schudden, zoiets: Ze vindt het een geruststellende gedachte dat slapen de kans op het maken van fouten aanzienlijk vermindert.

Leuk geprobeerd toch, bovendien: niet geschoten is altijd mis & oefening baart kunst.

Weltrusten.

No comments:

Post a Comment