Franse les

De laatste jaren van mijn middelbare schoolcarriere had ik Frans van Chantal N. Chantal was heel aardig, geinteresseerd in haar leerlingen en dol op kunst en cultuur. Ze was een van die Franse juffen die heilig geloofde in de kracht van het Franse chanson. En zo leerde ik de muziek van Georges Moustaki kennen.

Moustaki schreef een leven lang prachtige en geengageerde liedjes. Aanvankelijk voor anderen, zoals bijvoorbeeld 'Milord' voor uber-chansonlegende Edith Piaf. Een klassieker in het genre en een liedje met een verhaal van een traan en een voorzichtige glimlach. Hieronder een prachtige uitvoering door een rap Engels sprekende en desondanks ook wel weer charmant verlegen Piaf.

Er zijn jaren voorbij gegaan zonder dat ik aan Georges en zijn prachtige liedjes dacht, laat staan dat ik er naar luisterde. Gisteren hoorde ik dat hij op 79-jarige leeftijd is overleden en dat raakte me. Een stuk jeugd is definitief voorbij.

Zijn eigenzinnige stem klinkt niet meer. Geen mooie en melancholieke liedjes zullen er meer uit zijn pen vloeien. Kaal, dat is het woord dat te binnen schiet. 

Misschien ook wel omdat schoonheid helpt om het vol te houden in een wereld die soms zo vreselijk is, zo wreed, zo onverschillig en zo onrechtvaardig. Een pleistertje op de wonde.