Klagen

De hemel bestormen, de wereld veranderen, een meesterwerk produceren, het over een andere boeg gooien; het hoeft allemaal even niet.
Ik ben namelijk ziek en heb maar een –zeer verrassende- prioriteit: beter worden. Zelden zo’n helder doel voor ogen gehad.

Die nadruk op alleen de elementaire zaken van het leven (werken, plassen, matig eten, wassen, slapen en drinken) heeft iets overzichtelijks. Stiekempjes bevalt me dat wel, kun je nagaan waar ik normaal me allemaal druk over maak. Een klein rijtje:                   attent zijn - afgeschaft;
                            geneuzel - geen energie;
                            roken - geen zin in;
                            sex - zie onder ‘roken’;
                            alcohol - een slaapmutsje;
                            uitgaan - boeie;
                            afspraken - duh;
                            sporten - pfff;
                            feestdagen - gelukkig nog ver weg.

Beter worden blijkt overigens nog een heel gedoe: het verrichten van vergelijkend warenonderzoek naar pijnstillers; het vroeg maar niet te vroeg naar bed gaan; het koortsbestendig kleden (niet te dik, want al gauw veel te warm; niet te luchtig want snel rillerig); het van A naar B gaan zonder risico op vallen wegens verminderde concentratie (wel bus, geen fiets) en het me gedegen laten informeren over de juiste multivitamine om vooral maar snel mijn gehavende weerstand op peil te krijgen.

Eigenlijk allemaal heel goed te doen. Mij hoor je niet klagen