Lopend over het verkeerde -te commerciele, te drukke- gedeelte van de Oudegracht kom ik langs Heavens Playground. Dat is niet goed voor mijn humeur, maar tegelijkertijd een bron van inspiratie voor mijn toch al getergde gemoed. Wie verzint zoiets, wie heeft de pretentie om een paar vierkante meters veel te duur betaalde winkelruimte ('A locatie, mevrouwtje') zo'n naam te geven? Voor mij is een 'playground' toch min of meer synoniem voor het paradijs, maar ik ben natuurlijk een speelse en naieve idioot.
Ik teken protest aan. Heavens Playground, waarom niet 'Aards tranendal'? Als je toch zo heel belangrijke dingen moet slijten als hoodies (wist ik ook niet, maar dat zijn dus dertien in een dozijn sweaters met een capuchonnetje) en kunstmatig door onderbetaalde Aziatische kinderen verscheurde jeans; en dat moet dan de speeltuin van de hemel zijn? Gimme a break. Hoe gestoord moet je zijn?
Net zo geschift als die lui die een veel te hoog gebouw achter mijn huis neerzetten met daarop fier 'Conclusion', geflankeerd door een iets bescheidener optrekje dat de naam 'Maandag' draagt. Say no more. De decadentie zit in dingen waar je -tenzij met de pest in- simpelweg langsloopt, omdat het blijkbaar gewoon is geworden. En dat is pas erg. Want leg mij maar eens uit welk bedrijf zichzelf de conclusion van wat dan ook beschouwt of bij welke onderneming er blijkbaar alleen op maandag wordt gewerkt?
No comments:
Post a Comment