Zoals de ouden zongen,
zo piepen de jongen. In de muziek geldt: goed voorbeeld doet volgen. Veel
artiesten leren het vak door andermans werk te coveren. Soms met verrassend
resultaat. Een op zich aardig liedje kan soms echt mooier worden als een andere
artiest er zijn tanden in zet, maar ook een heel stuk minder...
Elke week op zoek naar
een mooie, leuke of bizarre cover.
Klaar wakker
Midden in de nacht
schrok ik wakker. Dat gebeurt heel af en toe, als –in slaap gevallen met
radio en licht nog aan- goede muziek tot mijn onderbewuste doordringt. Dit keer kwam het door een donkere
vrouwenstem die een theatraal lied zong. Kovacs.
Kovacs is de band
rondom de Eindhovense zangeres Sharon Kovacs. Sharon heeft een stem waar je
linea recta verliefd op wordt. Diep, sensueel, soulful. Ze straalt iets zeer
eigenzinnigs uit en zingt vanuit haar tenen. Deze zomer hevig aan het doorbreken en niet van de festivalpodia af te slaan.
Ook Kovacs haalt de
inspiratie van elders. En zo kon het gebeuren dat de band voor een 3FM sessie ‘I’ve
seen that face before’ ten gehore bracht. In de jaren tachtig was dat een
megahit voor Grace Jones. Hier te horen. Niet dat Grace het zelf had geschreven, welnee. Het
is een bewerking van de compositie Libertango uit 1974 van de bandeonist annex
tango-god Astor Piazolla. Een cover van een cover, dus.
Nu heb ik bij Grace
Jones altijd het idee dat ik naar een concept
zit te kijken en luisteren. Een heel mooi vormgegeven concept, dat wel. Maar
ook intimiderend.
De intens zingende Sharon
en haar band geven je het aangename gevoel dat je met echte mensen te doen
hebt. Een verademing. Hier te horen en te zien.
Gelukkig hoeft Kovacz
het niet te hebben van Grace, ook de eigen muziek is de moeite waard, zoals ‘My
Love’. Het liedje waar ik wakker van schrok. Hier te horen. In een klap klaar wakker.
No comments:
Post a Comment